ANALYSE BIJBELVERZEN & APOCRIEFE TEKSTEN (Bijbel vs Nag Hammadi & Dode Zeerollen)

 

Deze analyse voorspelt waarover de hierna volgende pagina’s zullen handelen.

Ik zal de hoofdpunten even snel overlopen om duidelijk te maken welke gebeurtenissen ik in de bijbel en de apocriefen onderling wil vergelijken.

 

 

Te beginnen bij Genesis.

 

1ste vers uit Genesis: In het begin schiep God hemel en aarde.

 

 

Hebreeuws:    b-rashith               bra                   aleim         ath    e-shmim        u-ath    e-artz                 

 

Engels:           in  -beginning      he-created     Elohim >>         the-heavens      and-     the-earth      

 

Nederlands:   In - begin             hij-schiep        Goden  >>       de hemelen         en        de aarde     

     

 

Wat zegt Gen,1:1  - “In het begin schiep God hemel en aarde”, maar oorspronkelijk staat dit er niet!

Letterlijk staat er: ‘In het begin schiepen goden, hemel en aarde.’

 

Elohim = [Hebreeuws meervoud voor god = goden] Bedoeld wordt hier een Godheid als een verzameling van meerdere machten en krachten, aldus goden.

 

   Elohim betekent in oorspronkelijke schrift ‘God’ in meervoudsvorm, hier wordt met ‘Elohim’ dus ‘Goden’ of een ‘verzameling van meerdere krachten’ bedoeld  = in dit geval ‘goden en godinnen’ volgens de apocriefen en dit kan je o.a. lezen in ‘Het Geheime boek van Johannes, ‘Evangelie van Thomas’, ‘Het Heilige Boek van de Grote Onzichtbare geest’ (God van het Al) e.a. niet in de Bijbel opgenomen schriften en evangeliën…!!!

Als in de 1ste vers al een vertaalfout voorkomt, (of bewust fout vertaald!?) laat staan de rest van de bijbel!

 

Aldus: vers 1 spreekt over de Almachtige, de Ene zonder naam, de Onzichtbare Geest, met name de enige ware God en Vader, wiens eerste gedachte zich manifesteerde in het scheppen van zijn paargenoot Epinoia, het Licht. Hieruit volgt de Christus en daarna de volmaakte mens, Adamas. (niet de aardse Adam!) en uit al dit ontstonden andere goden en godinnen, engelen, dienaars, helpers, demonen enz… Alleen de Ene schiep hemel en het universum en waarschijnlijk ook de aarde als laagste regio der hemelrijken. Echter gaf de Ene nadat zijn gezin compleet was, alle autoriteit aan zijn zoon, de Christus. Maar bij een van de later geschapen goden liep het fout!

 

Vanaf vers 2 begint de schepping vd aarde, en vanaf hier sloeg een andere god met behulp van zijn eigen geschapen goden, engelen en dienaars, aan het scheppen, met name die ene god die in Genesis over zichzelf zegt:’ ik ben de enige god en behalve mij is er geen andere god’. En hier maakt deze laatste een grove fout nl. het manifesteren van de eerste ‘zonde’, want hij geeft blijk van ijdelheid, jaloersheid en arrogantie, en dat nog vooraleer er sprake was van sterfelijkheid. Dit is hetgeen de eerste boeken vd bijbel ook bevestigen als je tenminste ‘tussen de regels kunt lezen’, en hierbij vaststelt dat deze god niet erg intelligent lijkt te zijn. Mozes maakt hem dit op een bepaald ogenblik zelfs duidelijk!

 

Een ander bewijs dat Genesis niet over de Ene God van het Al handelt, lees je in Gen,6:1,2

Waar de ‘Elohim’ of goden hun ‘zonen’, engelen dus, maar in dit geval meer demon dan engel, naar de aarde zonden om de begeerlijke dochters der sterfelijken te nemen. Het woord ‘Elohim’ wordt voortdurend gebruikt, hetgeen bewijst dat dit niet het werk is van één God die in zijn eentje handelt als zijnde de enige ware God. De Enige ware God is diegene die er altijd al was en voor Hem was er niemand. Hij is de allerhoogste, de God van het Al, de Eeuwige. Dit is de Vader/God waarover Jezus sprak. Jezus zei eens tegen de apostelen toen zij tot hun God baden. “Waarom bidden jullie steeds tot god? Weten jullie wie God is?”

Jezus, zijnde de eniggeboren zoon van de Eeuwige en zijn eerste gedachte het Licht, die de Moeder/God is, kent het mysterie der hemelen en weet maar al te goed hoe alles in elkaar zit. Maar sterfelijken kunnen dit moeilijk bevatten. Er is dus God, de Allerhoogste, de Vader, en er zijn ondergeschikte goden die ieder over een toegekend eon heersen. Deze goden genieten alle vrijheid, hoewel steeds met toestemming van De Eeuwige. Echter gebeurde dat niet altijd.

 

Het begin van 'Oorsprong van de Wereld' sluit op het begin van Genesis aan mits enige verschillen in goden aantal:

 

Genesis begint als volgt:

In den beginne schiep God de hemel en de aarde.

De aarde nu was woest en ledig,

en duisternis lag op de vloed,

en de Geest Gods zweefde over de wateren.

 

Oorsprong van de Wereld begint als volgt:

Omdat allen - de goden van de kosmos en de mensen - beweren

dat er niets vóór de chaos bestond,

zal ik (Jezus) daarentegen aantonen

dat ze allen in dwaling verkeren,

omdat ze de oorsprong van de chaos en haar wortels niet kennen.

 

 

De dualiteit (goed & kwaad) dus, ontstond in dit rijk, niet op aarde. Schuld hieraan is de god en zijn goden die in de bijbel aan het scheppen sloeg, want nadat hij te weten kwam dat er nog een grotere god boven hem en alle anderen bestond, wilde hij hetzelfde creëren als de Ene, en schiep bij deze de mens. Toen hij echter zag dat de mens slimmer dan hijzelf was, wierp hij hem (en intussen ook haar) naar de laagste regionen der hemelrijken, de aarde. De sterfelijke mens is dus een gevolg van een val, of beter, een twist tussen goed en kwaad in de hemelrijken, daar waar het zijn oorsprong vond.

 

 

Het Evangelie van Markus, Lukas en Mattheüs gelijken op elkaar, mits enkele nauwelijks betwistbare argumenten. Het Evangelie van Johannes daarentegen wijkt af van het gangbare verhaal en spreekt intenser en begripvoller dan de drie vorige evangeliën. Johannes ziet Jezus als een god en in een andere context dan hoe de andere 3 hem beschrijven. 

Wat mij betreft lijkt het alsof de eerste 3 evangeliën ogenschijnlijk niet door de eerste  apostelen werden geschreven, maar dat de naar henzelf verwijzende evangeliën door iemand anders werden geschreven, omdat de schrijvers hiervan blijk geven niet goed op de hoogte te zijn geweest van bepaalde feiten gedurende Jezus’ leven. Ook kunnen deze drie evangelisten gewoon leerlingen zijn van de apostelen van het eerste uur. En leerlingen vergelijken meestal hun werken en vertellen enkel over datgene wat hen werd verteld. In het Schrijven over dingen die men heeft gezien of enkel heeft gehoord zit een wereldbreed verschil.

 

Opvallend bij Johannes is dat het lijkt alsof hij de Christus beter begreep, en verteld een totaal ander verloop der gebeurtenissen gedurende en na de kruisiging. De eerste verzen van Johannes geven duidelijk aan dat hij wist wie Jezus was. Ik citeer:” In het begin was er het Woord, en het Woord was bij God. En het Woord was God”. Johannes wist dat Jezus een God was en dat hij niet van deze wereld was. Het geheime boek van Johannes bevestigd dit des te meer. Lees voor meer duidelijkheid over het mysterie van het ontstaan van hemelen en aarde: ‘Het geheime boek van Johannes’ (Nag Hammadi II.1codex).

Het geheime boek van Johannes openbaart: wie de Ene God is, wie de God van Genesis is en door wie en hoe de mens werd geschapen.

 

 

     Analyse van enkele verzen uit Genesis

 

Gen, 1:3-8

[3] Toen zei God: ‘Er moet licht zijn!’ En er was licht.

 

[4] En God zag dat het licht goed was. God scheidde het licht van de duisternis; 

 

[5] het licht noemde God dag, en de duisternis noemde Hij nacht. Het werd avond en het werd ochtend; dat was de eerste dag.

[6] En God zei: ‘Er moet een uitspansel zijn tussen de wateren, een afscheiding tussen het ene water en het andere.’

 

[7] En God maakte het uitspansel; Hij scheidde het water onder het uitspansel van het water erboven. Zo gebeurde het. 

 

[8] Het uitspansel noemde God hemel. Het werd avond en het werd ochtend; dat was de tweede dag.

 

Gen,1:14-19

[14] En God zei: ‘Er moeten lichten zijn aan het hemelgewelf, die de dag van de nacht zullen scheiden; zij moeten als tekens dienen, voor zowel de feesten als voor de dagen en de jaren, 

 

[15] en als lampen aan het hemelgewelf om de aarde te verlichten.’ Zo gebeurde het. 

 

16] God maakte de twee grote lampen*, de grootste om over de dag te heersen, de kleinste om te heersen over de nacht, en Hij maakte ook de sterren.

 

[17] God gaf ze een plaats aan het hemelgewelf om de aarde te verlichten, 

 

18] om te heersen over de dag en over de nacht, en om het licht van de duisternis te scheiden. En God zag dat het goed was. 

 

[19] Het werd avond en het werd ochtend; dat was de vierde dag.

                                                                                                      

 

     Opvallend tussen Gen,1:3-8 en Gen,1:14-19, is het scheppen van tweemaal licht en duisternis.

In Gen,1:3-8 gaat het dus niet over de zon en de maan, dat is duidelijk, hoewel er over dag en nacht wordt gesproken. Maar die dag en nacht, die eerste dag, kan een goddelijke dag zijn, geen aardse aangezien de aarde nog niet geschapen was. Dus die zeven scheppingsdagen zijn symbolische Goddelijke dagen/tijden, die de mens in ere moest houden ter herinnering aan de zeven dagen schepping van de Heer.

Het licht en duister dat hier geschapen wordt is zonder twijfel het allereerste lichtverschijnsel, met name de oerknal zoals wetenschappers dit fenomeen benoemen. Door de oerknal ontstond licht vanwege de knal die meteen allerlei gassen teweegbracht. De duisternis is de zwarte materie. In de kosmos is er enkel licht en duisternis, dat is duidelijk. Dit ging dus alles vooraf. Zonder dit eerste licht en donker kunnen er geen planeten noch zonnen worden gevormd.

Na deze manifestatie, scheidde God hemel en water.

Na deze manifestatie schiep hij de hemelen door ze van water boven en beneden te scheiden. Hoe moet men dit nu verstaan. ‘Hij scheidde het water onder het uitspansel van dat erboven.’

Lees voor meer uitleg het geheime boek van Johannes, dan wordt alles duidelijk.

In dit boek spreekt men van water die in de duisternis ligt. Dit water bevindt zich buiten het licht maar niet op aarde.

Lees hiervoor volgende fragmenten:

 

• Fragment uit het geheime boek van Johannes: 

En van de wateren die boven de materie hingen werd de onderkant verlicht door de verschijning van zijn beeltenis die geopenbaard was.  En toen alle machten en de Hoofdarchont keken, zagen zij dat het ondergebied verlicht was en bij dat licht zagen zij in het water de gestalte van zijn beeltenis.  En hij zei tot de machten die met hem waren : "Kom, laat ons een mens maken naar die beeltenis van God en naar onze gelijkenis, opdat dit beeld voor ons een licht mag zijn".  En ze schiepen dat met verenigde inspanningen overeenkomstig de kenmerken die gegeven waren.  En elk van de machten verschafte een eigenschap naar wat hij in zijn eigen zielskracht als vorm van de beeltenis had gezien.  Jaldabaoth schiep vervolgens een wezen naar de gelijkenis van de eerste volmaakte Mens.  En ze zeiden : "Laten we hem Adam noemen, opdat  zijn naam een lichtkracht voor ons moge zijn".  En toen begonnen de machten te scheppen.

 

• Fragment uit 'Oorsprong van de wereld uit de Nag Hammadi scrolls 0.1.A

Toen de archont (Jaldabaoth: de gevallen god en schepper van de materie!) zijn grootheid zag – en hij zag alleen zichzelf; hij zag geen ander, behalve water en duisternis – dacht hij dat hij alleen was. Zijn [gedachte] voltooide zich door zijn woord (en) verscheen als een geest, die zich in het water heen en weer bewoog. Toen deze geest was verschenen, scheidde de archont de waterige substantie in één deel en zonderde de droge substantie af in een ander deel. En uit de materie schiep hij voor zichzelf een woonplaats, die hij ’hemel’ noemde. En uit de materie schiep hij voor zichzelf een voetenbankje, dat hij ‘aarde’ noemde.

 

     Nota: Jaldabaoth is de god van Genesis, die nadien, na diens val, door zijn zoon Sabaoth werd vervangen! Jaldabaoth is een afvallige god, te vergelijken met een gevallen engel en allicht ook die ene satan, aangezien hij uit de duisternis ontstond. Maar hij is tegelijk een emanantie alsook een hoofdarchont, aangezien hij door een hogere licht-godin werd geschapen. Emanantie’s en Archonten stammen allen voort uit hogere goden. De Eeuwige en Ene God van het Al heeft geen naam! Deze schiep enkel het licht, de vrouw Barbelo en zijn eniggeboren zoon de Christus. Hierna kreeg de Christus alle autoriteit en alles wat na hem ontstond, kwam voort uit de geesten waarover hij heerst.

 

Beknopt: De schepping uit  ‘het geheime boek van Johannes.

 

     De “apocriefe” teksten (de verzamelnaam van alle door het christendom geweigerde boeken) leveren ons maar liefst 14 boeken waarin het scheppingsverhaal geheel of gedeeltelijk aan bod komt. In grote lijnen komen zij zeer goed overeen ; enkel hier en daar vinden we kleine verschillen die echter geen tegenspraken uitlokken. Als basistekst gebruiken we het “geheime boek van Johannes” (Nag-Hammadi, Codex II,1) omdat dit het meest toegankelijke is, en ook omdat er vele namen opgesomd worden, zodat we ons een beter beeld kunnen vormen van de goddelijke hiërarchie. Zoals eerder vermeld, spreekt de bijbel over twee verschillende godheden, maar dat is nog het minst, omdat we ook nog eens opgezadeld werden  -en nog steeds worden - met een verkeerde vertaling van de oorspronkelijke Hebreeuwse tekst. De eerste vers van het boek Genesis luidt : “Bereshit bara Elohim et hashamayim ve’et ha’arets.”, en vertaald wordt door : “In den beginne schiep God hemel en aarde”. Het Hebreeuwse woord “Elohim” betekent echter niet 'God' !  Elohim is een meervoudsvorm (mannelijk en vrouwelijk onderling), waardoor de eerste zin van de bijbel aldus moet luiden : “In den beginne schiepen goden en godinnen hemel en aarde”. Deze beschouwing is niet nieuw : reeds in 1823 stelde een zekere Fabre-D’Olivet dit dilemma aan de kaak in zijn lijvig boek “La Langue Hébraïque restituée”. Maar onze bijbelvertalers keken ernaar, en deden gewoon voort ; zie bijvoorbeeld de “nieuwe” Nederlandse bijbelvertaling van 2004… Wat ook merkwaardig is, is het feit dat Elohim nadien in het oude testament niet meer voorkomt : het woord is vervangen door de naam Yahweh. Wie deze god nu precies is, komen we te weten als we het scheppingsverhaal meer in detail gaan bespreken.  “Elohim” is zo’n typisch “androgyn” woord : het is tweeslachtig… In onze studie van de gnostiek zullen we trouwens zeer veel androgyne wezens en namen tegenkomen, en dus moeten we leren aanvaarden dat tweeslachtige wezens (of entiteiten) werkelijk bestaan (hebben).

Herinner je trouwens, dat goddelijkheden geen plaats en tijd nodig hebben om te functioneren, dus waarom zouden ze dan een geslacht moeten hebben.

 

     In het geheime boek van Johannes is Jezus Christus zelf aan het woord, en hij legt de hele schepping uit, en vooral : wat daaraan spiritueel voorafging !

 

"...De Eenheid is soeverein, daarboven heerst niets. Hij is de ware God, en Vader van het Al, de Onzichtbare, die boven het Al is, die in onvergankelijkheid verkeert en woont in het zuivere licht, dat geen ogen kunnen aanschouwen, Hij is de onzichtbare Geest.  Men mag Hem niet als een god of iets dergelijks voorstellen, want Hij is grootser dan goden omdat er boven Hem niets bestaat..."Deze uitspraak is op z'n minst merkwaardig te noemen : ze beschrijft het algemene opperwezen dat zelfs nog meer is dan de goden !  Vanaf nu noemen we deze"entiteit" : Vader van het Al", waaruit dus alles is voortgekomen, en die ook alles IS.  Tijd en ruimte speelt voor Hem geen rol : Hij is 'tijdloos', wat niet hetzelfde is als oneindig... De 'goden' daarentegen (waarvan sprake in de tekst) zijn wèl tijdgevoelig, en volgens bepaalde bronnen zijn zij 'oneindig', volgens andere zijn ze eindig in één 'eon'.  Het tijdsbestek van een eon is zéér groot, zeg maar : miljarden maal miljarden de leeftijd van het heelal. De Vader van het Al creëerde 5 androgyne emanaties (voortbrengselen) die, uiteraard, zuiver spiritueel waren : Barbelo (eerste gedachte ; Epinoia), Voorkennis, Onvergankelijkheid, Eeuwig Leven, en Waarheid. Uit Barbelo en de Vader van het Al kwam een nieuwe eigenschap (godheid) voort : het Christusprincipe, of : zuivere Goedheid, de Goddelijke Zelfverwekte. 

Hier kunnen we al spreken over de "Lichtvonk", die later in de stoffelijke wereld de enige link zal vormen tussen de aardse mens en de opperste goddelijkheid. Het Christusprincipe krijgt drie 'medewerkers - eigenschappen' : Bewustzijn, Wil, Woord. Deze "Wil" zullen wij later verkrijgen als 'vrije wil' : we zullen een keuze moeten maken (hierover later meer, als we de gnostiek in de praktijk gaan omzetten).Er werden ook vier 'krachten' toegewezen :Begrip, Genade, Waarneming, en Verstand. De volledige hiërarchie van dit godendom (want dat is het !) zal ik afzonderlijk posten in de vorm van een tabel. De belangrijkste god die uit dit systeem voortkwam is Pistis Sophia ; nog steeds androgyn, verwekten zij "Jaldabaoth", bij ons beter bekend als Jehovah of Jahweh. Het is deze androgyne god die aan het 'scheppen' is geslagen !  Jaldabaoth was zich niet bewust van het bestaan van alle goden boven hem, en was dus niet eens op de hoogte van het bestaan van de Vader van het Al.  Hij voelde zich machtig als de "enige god" (klinkt bekend ???) en begon als het ware in onwetendheid te experimenteren onder de vorm van een schepping. De "Mens" als zuiver spirituele entiteit bestond toen al :"...Uit Voorkennis en Bewustzijn, door de manifestatie van de Wil,... ontstond de volmaakte Mens, de eerste manifestatie van de Waarheid.  Hem noemde de maagdelijke Geest : Pigera-Adamas ...". Dat is natuurlijk ook de reden waarom sommige mensen beweren dat de mens nog voor de dieren was geschapen.  In zekere zin klopt dat dus ook, maar toen bestond het stoffelijke heelal nog niet eens ! Lees nu even verder over de eigenzinnige Sophia (vrouwelijk deel van Pistis-Sophia)  en de opstandige Jaldabaoth :"... Maar de vindingrijke Sophia ... wilde een evenbeeld uit haarzelf voortbrengen (klinkt weer bekend ?) zonder de instemming van de Geest ... en zonder de toestemming van haar paargenoot ... Maar vanwege de onweerstaanbare kracht in haar, bleef haar gedachte niet zonder gevolg, en er ontstond een product dat onvolmaakt was. ... het vertoonde geen gelijkenis met de beeltenis van zijn moeder want hij had een andere vorm. ..." Deze Yaldabaoth, ook Hoofdarchont genoemd, onttrok een enorme hoeveelheid energie van Sophia, en schiep voor zichzelf nieuwe machten. Dit is een belangrijke fase : het is hier dat de eigenlijke "DUALITEIT" wordt geschapen : het verschil tussen goed en kwaad, licht en duisternis, man en vrouw (géén androgyne wezens meer !). De verstoffelijking was ingezet, en we zijn nu klaar om de grootste fout aller tijden te gaan bespreken : "DE  ERFZONDE". Bron: Googlesearch: Met dank aan de schrijver van deze tekst.

 

Conclusie:

     Elohim = meervoudsvorm van God, goden, engelen, Moeder Vader God…

Dus de God uit het oude testament is niet dezelfde God waarover Christus verkondigde!

De God uit het oude testament is dus Jaldaboath, geschapen door Sophia, de wijsheid, die zijnde Sophia’s zoon en haar kracht en licht gebruikend, niet wist dat boven hem nog meer goden zijn, met name de Enige eeuwige God van het Al, de Vader, en ook Zijn zoon Christus die reeds door God de Vader en Barbelo de Moeder(die de Eerste gedachte van God de vader was en vrouwelijk) was geschapen. De eerste volmaakte mens was intussen ook al geschapen en dat nog voor de rest geschapen was.

Het was dus Jalbabaoth die de Genesis schepping uitvoerde en aldus ‘naar zijn/hun beeld, uiteindelijk Adam schiep naar de beeltenis van de volmaakte Mens Adamas, die reeds bestond. Maar hier ging het fout, want Jaldabaoth's mens was onvolmaakt, en werd opgezadeld met de erfzonde die hem sterfelijk maakte

 

 

 

     Tot zover over de wateren en andere goden.

 

Pas in Gen,1:14-19 worden dus de hemellichten geschapen. En dit lijkt ook logisch!

De schrijver van Genesis moet kennis hebben gehad van een groter mysterie en heeft al zijn kennis beknopt weergegeven. Dat er later, na Jezus, geheime boeken en geschriften zouden ontstaan is terecht, want Jezus heeft vele mysteries aan enkele van zijn dierbaarste en begripvolle apostelen onthult: dat waren als eerste Maria Magdalena, Johannes, Philippus, Thomas, Jacobus, Petrus en… ja,  Judas Iskariot!

 

 

Nu even verder met Genesis, nl. over de schepping van de mens.

 

Gen,1:26-28

[26] En God zei: ‘Nu gaan Wij de mens  maken, als beeld van Ons, op Ons gelijkend; hij zal heersen over de vissen van de zee, over de vogels van de lucht, over de tamme dieren, over alle wilde beesten en over al het gedierte dat over de grond kruipt.’

 

[27] En God schiep de mens als zijn beeld; als het beeld van God schiep Hij hem; mannelijk en vrouwelijk schiep Hij hen.

 

[28] God zegende hen, en God sprak tot hen: ‘Wees vruchtbaar en word talrijk; bevolk de aarde en onderwerp haar; heers over de vissen van de zee, over de vogels van de lucht, en over al het gedierte dat over de grond kruipt.’

 

Ter verduidelijking en bevestiging: er staat ‘Ons’ en ‘Wij’, dus meervoud! Maar let even op dat hier de mens mannelijk en vrouwelijk werden geschapen. Dus tegelijk! En niet zoals in Gen, 2:21-22 staat geschreven.

 

Gen,2:8-22

[8] Daarna legde de HEER God een tuin aan in Eden, ergens in het oosten, en daarin plaatste Hij de mens die Hij geboetseerd had.

 

[9] De HEER God liet uit de grond allerlei bomen opschieten, aanlokkelijk om te zien en heerlijk om van te eten. Midden in de tuin stonden de boom van het leven en de boom van de kennis van goed en kwaad.

 

 

[21] Toen liet de HEER God de mens in een diepe slaap vallen; en terwijl hij sliep, nam Hij één van zijn ribben weg en zette er vlees voor in de plaats.

 

[22] En de HEER God vormde de rib* die Hij uit de mens had weggenomen tot een vrouw, en bracht haar naar de mens

 

     Wat lezen we hier in tegenstelling tot Gen, 1:27?

Hier lijkt het alsof de vrouw toch nog niet geschapen werd. Maar dat is niet zo. Ze werden wel beiden tegelijk geschapen. Maar die eerste vrouw keerde terug naar de eon vanwaar zij kwam en zodoende werd Adam een tweede vrouw gegeven uit zijn rib. Sommige geschriften zeggen dat de eerste vrouw niet onderdanig wilde zijn aan haar man en keerde daarom terug. En Eva blijkt ook niet uit Adams rib af te stammen! Dat zegt Jezus zelf tegen Johannes:

'En ik (Johannes) vroeg de Verlosser : 'Wat is die vergetelheid ?'  En hij zei : 'Het is niet zoals Mozes geschreven heeft en jij hebt gehoord.  Want hij zei in zijn eerste boek "Hij bracht hem in slaap", maar dat betrof zijn zintuigen.  Want de demiurg heeft ook bij monde van de profeet gezegd : "Ik zal hun harten zwaar maken opdat zij niet zullen begrijpen  en niet zien".

Toen verborg de verlichtende Epinoia zichzelf in Adam.  En de Hoofdarchont wilde haar uit Adams zijde te voorschijn halen.  Maar de verlichtende Epinoia kan niet gevat worden.  Alhoewel de duisternis haar achtervolgde, kon die haar niet grijpen.  En hij bracht een deel van Adams kracht naar buiten en hij maakte een andere vorm in de gedaante van een vrouw naar de gelijkenis van de Epinoia die aan hem verschenen was.  En hij bracht het deel dat hij uit de kracht van de man genomen had in het vrouwelijke schepsel,  en niet zoals Mozes zei : zijn rib-been.'

 

Het Geheime boek van Johannes onthult hoe de schepping werkelijk tot stand kwam. Hier stel je vast dat de vrouw een belangrijkere rol dan Adam werd toebedeeld, en vooral niet ondergeschikt is, aangezien de vrouw - het levenslicht - vanuit hogere regionen afkomstig was. Uit deze vrouw ontstond Eva als evenbeeld.

Nu begrijp je ook waarom deze geheime teksten nooit in de bijbel werden opgenomen, vooral als je bedenkt wie de bijbel heeft samengesteld en wie heden over het Rooms katholicisme heerst, en 2000 jaar lang al heeft geheerst.

 

En nogmaals ter nota, de schrijver van Genesis moet meer kennis hebben gehad dan wij vermoeden, en heeft beknopt een versie van verschillende gebeurtenissen bewust of onbewust door elkaar gehaald. Het merendeel van de apocriefen, ontstonden gedurende en/of na de dood van Yeshua. Want kunnen wij ervan uitgaan dat koolstof 14 dateringen exact en nauwkeurig de tijd van ontstaan kunnen weergeven? Neen! Want zeg nu eerlijk: is 100 na Chr. hetzelfde als 200 na Chr.? 

 

Info: Google-online scriptures & wikipedia